Zeewolde Endurance, zaterdag 28 juni jl.
Met de stortbuien en onweer bij de afgelaste Flitstriathlon nog vers in het geheugen, bestudeer is 2 dagen voor mijn start bij de Zeewolde Endurance (1/6 triathlon) het weerbericht. Mmmmm……..’ buien verspreid over het land, hagel en kans op onweer’, valt er te lezen op het KNMI weerbericht. Het zal toch geen herhaling worden van de woensdagavond 4 juni in Nijkerk?!
Op zaterdagmorgen 28 juni, de dag van de 1/6 triathlon, check ik nog maar eens de buienradar. Opluchting…..tot 14.00 uur zie ik geen buien in de buurt van Zeewolde langstrekken. Met om 12.00 uur de start, ziet het er dan toch vrij gunstig uit. Op naar Zeewolde. Aangekomen bij de pont bij Horst tref ik een andere deelneemster aan de triathlon. Op de boot, boven op het dek, wisselen we gezellig onze triathlon-ervaringen uit.
Na het ophalen van startnr. etc., ga ik op zoek naar het parc fermée. Dat blijkt vlak bij het water aan de haven te liggen. Tot mijn grote verrassing duikt er ineens een bekend gezicht van SV Putten op, Maurice Frieser. Die had ’s morgens bedacht de triathlon van Zeewolde te gaan doen als een soort generale voor Holten. Haha…met het barbecuevlees en nodige bier van de avond daarvoor achter de kiezen, ziet hij er toch aardig strijdlustig uit om een goede prestatie neer te zetten. Met 11.40 uur op de klok gaan we inzwemmend naar de start van het zwemonderdeel.
Maurice kiest een plek vooraan, ik 2/3 plekken erachter. Dat blijkt niet handig te zijn. Met het startschot begint een grote breedgeschouderde man voor me schoolslag te zwemmen. Shit….dat schiet niet op. Met een waterpoloslag, hoofd boven water, probeer ik een gaatje te vinden om er langs te komen. Maar met ruim 250 andere zwemmers die ook zo gunstig mogelijk proberen weg te komen, is dat niet eenvoudig. Met het incasseren van de nodige fysieke ongemakken in het zwemgeweld, weet ik dan toch in m’n zwemritme te komen. Onderweg bedenk ik me dat ik de start de volgende keer anders moet doen. Gewoon met m’n snufferd vooraan starten! Het is heerlijk zwemmen daar in die haven in de buitenlucht.
Na de 650 m. zwemmen volgt de 30 km fietsen.
Met de eerste kilometers de wind schuin in de rug is het prima op gang komen. De stukken over het bedrijventerrein en langs de vaart gaan ook als een speer, met zo’n 35 tot 38 km/h op de teller. Als een ware Joop Zoetemelk (vrouwelijk dan), zo voel ik me. Maar dat gevoel verdwijnt acuut als ik de dijk opdraai en de polderwind ineens schuin tegen me heb. Nog heftiger wordt het als ik de dijk rechtsaf draai en een lange rechte polderweg opfiets. De wind waait nu vol recht tegen de fietsers in. Wat bij ons op de Veluwe nog voelt als een aangename wind, voelt in de vlakke polder toch echt anders. Nu borrelt Boudewijn de Groot bij me op….de eenzame fietser. M’n teller zakt naar 24 tot 26 km/h. Met de strategie trappen met licht verzet, zo snel mogelijk die benen rond laten gaan en vooral niet vooruit kijken hoe ver die 5 km polderweg reikt, bikkel ik voort op naar het tweede rondje van 15 km. Heuse opstekers zijn de aanmoedigingen van Janet Doppenberg (zelf door omstandigheden verhinderd om mee te doen) onderweg op het fietsparcours. Janet, bedankt!!
Na het fietsen volgt het onderdeel van 7,8 km lopen. De wissel van fietsen naar het lopen valt me reuze mee. Ik kom direct in een lekker loopritme over het fietspad richting RCN camping. Na nog ruim een km buigt de route rechts af naar het fietspad door het bos. Vervolgens een leuke, mooi traject van ong. 4 km terug naar de finish bij de haven. Zeewolde weer binnen rennend zie ik een tijd van 2.08 op de klok en blijk daarmee 3e in m’n categorie te zijn geworden (45 jaar en ouder). Jammer dat ik de huldigingsceremonie misloop doordat ik al onderweg naar huis ben. Maar meer overheerst het gevoel van de mooie leuke belevenis van deze goed georganiseerde triathlon.