De beleving van de Damloop begint eigenlijk al in de trein, op weg naar Amsterdam.
De trein zit vol met hardlopers en als je op Amsterdam Centraal uitstapt, is het een groot gekkenhuis met allemaal hardlopers.
Ondanks de drukte is het een uitstekend georganiseerde wedstrijd.
Je krijgt van te voren de spullen toegestuurd, de vrachtwagens staan klaar voor het vervoer van je spullen en het parcours is uiteraard helemaal vrij voor de lopers.
Ook na de finish is eea uitstekend georganiseerd en liggen je kleren al weer klaar om op te halen.
Voor wie de Damloop niet kent. Dit is een 10 Engelse Mijl wedstrijd die begint in Amsterdam (Prins Hendrikkade) en eindigt in Zaandam (Peperstraat) en is dus 16.1km.
De Damloop is uitgegroeid tot het grootste loopevenement van Nederland, dit jaar met 50.000 (!) hardlopers.
De start van de wedstrijd was even voor 11:00 uur. De dames startten 6 minuten voor de heren wedstrijdlopers.
Dit verschil in starttijd heeft te maken met het verschil tussen de snelste dame en snelste heer vorig jaar. Zo wordt er feitelijk nog een wedstrijd in een wedstrijd gelopen. Meestal winnen de heren overigens.
6 minuten na de dames dus de heren.
Ik heb even staan kijken en het is verbazingwekkend hoe verschrikkelijk hard die gasten lopen.
Wedstrijd vandaag is gewonnen door Leonard Komon in 44.48. Dat is dus meer dan 21km/uur!!
Bij de vrouwen ging de winst naar Sylvia Kibet in 51.42.
De wedstrijd tussen de mannen en de vrouwen is dus ook dit jaar weer gewonnen door de mannen.
Ik ben zelf lid van Le Champion, de organisator van de Damloop en had dus een gegarandeerde startplek en mocht al vroeg starten, om 11:20 uur.
De Damloop is meestal binnen een uur uitverkocht, ondanks de enorme hoeveelheid startplekken.
Start dus om 11:20 uur, weer was lekker, zonnetje kwam er door en in tegenstelling tot vorig jaar was het droog.
Temperatuur was ook prima, kortom uitstekend weer om een stukkie te rennen.
Doelstelling was om mijn PR van vorig jaar te verbeteren. Dat was 1.20.05.
Dus direct maar een fiks tempo aanhouden. Uiteindelijk is 16.1km niet zo gek lang, dus echt rustig aan doen is er niet bij.
Na de start direct de IJ-tunnel in. Dat is prettig om naar beneden te lopen, maar je moet er ook weer uit en dat gaat toch een aantal honderden meters omhoog.
Parcours gaat verder door Amsterdam-Noord en een kenmerk van de Damloop is de hoeveelheid toeschouwers en de gezelligheid langs de route.
Duizenden toeschouwers, veel muziek, dus een uitstekende sfeer.
Na Amsterdam te hebben verlaten volgt een 1,5km langs de A7. Dit is een beetje een doods stuk. Weinig toeschouwers en je zit dan rond de 10 a 11km. Even doorbijten dus.
Vervolgens loop je Zaandam in. Hier is het helemaal een gekkenhuis. Erg veel enthousiaste toeschouwers en….. de finish komt in zicht.
Nog even wat bochten en dan de laatste verassing, een hele fijne brug vlak voor de finish.
Die voel je toch wel even in je benen.
Na de brug nog een paar honderd meter richting de finish.
Zeer veel toeschouwers langs de weg, een hoop muziek en de beloning als de over de finish komt.
Mijn uiteindelijke tijd is geworden 1.18.09, dus opnieuw een PR en bijna 2 minuten sneller dan vorig jaar.
Dit was mijn 4e Damloop en het blijft een erg leuke ervaring en een aanrader.
Niet iedereen houdt van dit soort grote wedstrijden, maar toch heeft het ook wel iets als je met 50.000 mensen aan het lopen bent.
Na afloop kleding ophalen, richting het station lopen en terug naar huis.
Grappige is dat terwijl ik in de trein Amsterdam Centraal verlaat, er nog steeds lopers moeten starten……
Volgend jaar weer??? Denk het wel.
Henk Jansen