Een verslag van de halve triathlon van Almere 2015.
In 2014 heeft Janet Doppenberg meegedaan aan de halve triathlon van Almere en dat heeft de nodige andere triathleten binnen onze vereniging toch ook geïnspireerd om hieraan mee te doen.
En dat doe je niet zomaar. De halve triathlon is best een eind, bestaande uit 1,9km zwemmen, 90km fietsen en ter afsluiting een halve marathon (21,1km) hardlopen.
Toch hadden zich maar liefst 6 atleten van SV Putten geregistreerd om mee te doen aan de halve triathlon van Almere in 2015.
Helaas moesten er 3 toch weer afzeggen, met name vanwege het nodige blessureleed.
Maar de andere 3 deden dus wel mee. Uiteraard deed Janet zelf weer mee en wilde haar tijd van vorig jaar toch verbeteren.
Door wat tegenslag vorig jaar, had ze in 2014 een tijd van 6 uur 55 geklokt en die moest toch echt wel verbeterd kunnen worden.
Maurice Frieser en ondergetekende (Henk Jansen) debuteerden op deze afstand en konden dus voor het eerst een mooie tijd op de klokken zetten.
Na de nodige trainingsarbeid, was het vrijdag 11 September zover. De registratie was geopend, er was een heuse atletenbriefing en de fiets kon al ingeleverd worden.
Aangekomen op het wedstrijdterrein in het centrum van Almere, kwam het gevoel toch echt wel dat dit een grote wedstrijd is.
Zeer professionele organisatie, een stadion, een heel groot parc fermée, kortom het zag er al goed uit.
Bij de briefing kom ik Janet tegen en we babbelen wat over de komende wedstrijd. We hebben er zin in!!
Zaterdagochtend, 06:00 uur, in alle vroegte aanwezig om de laatste voorbereidingen te treffen.
Banden oppompen tot ruim 8 bar, met schilderstape de nodige vreterij voor onderweg op de fiets plakken, tassen op de juiste plek hangen in de wisselruimte, beetje zenuwachtig rondlopen, etc.
De start van onze groep (40+) was om 08:30 uur, dus nog voldoende tijd om koffie te drinken, beetje rondhangen en te kijken naar de start van de hele triathlon.
Als laatste voorbereiding konden we onze wetsuits aantrekken en de tassen met droge kleren inleveren bij de organisatie.
Om 08:20 uur startte de halve triathlon voor de groep onder de 40 jaar en vlak daarna mochten we het water in. We zijn met z’n 3’en en wensen elkaar heel veel success en plezier.
17 graden…. da’s best koud, maar gelukkig hebben we wetsuits. Beetje rondzwemmen en om exact 08:30 uur klinkt het kanonschot voor de start.
Maurice en Janet zie ik dan al niet meer… In het gedrang en het feit dat iedereen een zwart pak aanheeft, een badmuts opheeft en een brilletje is zo ongeveer iedereen onherkenbaar.
Een massastart met zwemmen is best een gedoe. Iedereen gaat er vandoor en als je niet uitkijkt, krijg je links en rechts klappen en schoppen.
Sommigen kijken nergens naar en zwemmen gewoon over je heen.
Zeker ook bij de boeien is het een flink gedrang, maar narmate we wat langer zwemmen komt er meer ruimte.
Het gaat goed met zwemmen. De trainingen op Nulde werpen z’n vruchten af en relaxed zwem ik de 1,9km. Ik ben niet de snelste, maar echt slecht gaat het ook niet.
Dan de 1e wissel. Water uit, rennen naar de wisselzone, pak uit….. kramp…. Dat schiet niet op.
Gelukkig wordt ik door een andere atleet even geholpen om dat pak uit te krijgen, maar van een echt soepele wissel is geen sprake.
Verder niet bij nadenken en gewoon de fiets pakken. Uiteindelijk moet ik nog een eind, dus al te veel nadenken over zo’n wissel heeft niet zo veel zin.
Fietsen begint lekker. Beetje wind mee en het tempo zit er direct goed in. Kilometertje of 38 per uur. Gaat lekker.
Maar na een tijdje draaien we de dijk op richting Lelystad en hebben we de wind schuin tegen en het tempo gaat omlaag.
Toch weet ik het gemiddelde boven de 30 te houden en blijf lekker doorfietsen.
Het lijkt wel of er geen eind aan die dijk komt, maar na ruim 40 kilometer fietsen draaien we rechtsaf de polder in.
Nu hebben we de wind helemaal tegen.
Maar op sommige stukken staan de nodige bomen en huizen en heb je wat minder last van de wind.
Na iets van 50km ontwaar ik een bekend pak voor me en het blijkt Maurice te zijn.
Maurice is de betere zwemmer, maar in principe ook de betere fietser.
Ik fiets ff stukkie met hem mee en hij geeft aan dat hij het zwaar heeft. De toch wat beperkte voorbereiding eist zijn tol.
Ik fiets verder en wens hem veel success verder.
Na Zeewolde draaien we in de richting van Almere en krijgen we de wind steeds meer in de rug.
Tempo gaat weer omhoog en het ergste is voorbij.
Bij de opgang naar het laatste stuk dijk, staan onze namen groots op de weg gekalkt.
Arno Snapper en Ben de Ruiter zijn even bezig geweest met een blik verf.
Met een grote glimlach en extra energie begin ik aan mijn laatste 12 km met de wind vol in de rug.
45km/uur over de dijk geeft een machtig gevoel en de laatste kilometers gaan dan ook heel erg snel.
Ik kom aan bij de wisselzone en mijn trainingsmaatje Vincent van Duijvenbode staat langs te kant enthousiast te roepen dat ik erg goed ga…
Dan de laatste wissel. Fiets in het rek, helm af en naar de wisselplek om de loopschoenen aan te trekken.
Kalm aan… kalm aan… niet te snel van start…. denk ik bij mezelf. Eerst in het ritme komen en jezelf niet opblazen.
Ik hou mezelf aan mijn eigen afspraak en na een kilomertje of 3 loop ik lekker.
Ik heb geen idee hoe hard ik loop, wat mijn tijden zijn, dus maar gewoon doorlopen 😉
Na de eerste ronde zie ik Vincent weer staan, opnieuw vol enthousiasme en krijg ik een overheerlijke gel aangereikt.
Die dingen zijn niet te vreten, maar je hebt ze wel nodig….
Halverwege de 2e ronde zie ik Janet voor me opdoemen en loop er naar toe.
Even kort babbelen, het gaat goed. Ze heeft heel snel gefietst en zit in haar 1e loopronde.
Ik wens ook Janet nog veel success en beloof op haar te wachten na de finish.
Dan de laatste ronde. Het wordt nu toch wel zwaar. De inspannig gaat zijn tol eisen en de bovenbenen beginnen pijn te doen.
Nog 3 kilometer. Beetje water drinken en doorgaan.
Nog 2 en het stukje door het park komt eraan. Nog een bruggetje over en dan de laatste kilometer.
Op dit stuk staan de meeste toeschouwers en ik heb de finish in zicht.
Een euforisch gevoel maakt zich van mij meester en ik vergeet de pijn en ga vol door richting de finish.
In de laatste 20 meter haal ik nog een paar mensen in en passeer de finish…. Ik heb het gehaald…. Wat een geweldig gevoel.
Ik wordt opgevangen door Vincent die nog steeds enthousiast langs de kant staat.
Tijd 5 uur, 24 minuten en 28 seconden. Wat een prachtige tijd.. al zeg ik het zelf.
Ik ben er in ieder geval heel erg blij mee..
Na de finish is er de verzorging voor de atleten en die is heel erg goed.
Niet alleen de gebruikelijke zaken, maar een heus buffet, waar je van alles kunt pakken.
Rijst, kip, patat, frikandellen, pasta’s, fruit, drinken.. het is niet te geloven.
Na even wat gegeten te hebben, ga ik terug naar het finish gebied om te wachten op Maurice en Janet.
Maurice finished in een tijd van net boven de 6 uur en Janet in 6.25 wat een half uur sneller is dan vorig jaar.
Wat een prachtige ervaring en een geweldige wedstrijd. Dit smaakt naar meer…….
Maar nu eerst maar eens even rust nemen. Kan ik wel even gebruiken.
Henk Jansen